İzmir'de Lider Fener...

9 Puanlık fark kapanır mı kapanmaz mı tartışmalarının artık çok gerisinde kalmışız. Trabzonspor'un puan kaybettiği haftada kazanmak lider olma fırsatını bizlere sunarken, zorlu Antep maçı sonrası Trabzonspor, bir hafta sonra Eskişehir'de 0-0' a razı olunca Fenerbahçe için artık kendi ipini kendi eline almanın zamanı gelmişti.

Rakip, Bucaspor. Yer, Atatürk Stadı. Herkes, o gün oranın bir bayram yeri gibi olacağını tahmin ediyor. Biz de o zamanlar az manyak değiliz. Atladık gecenin bir yarısında otobüse, hop İzmir. İnternet üzerinden aldığımız biletleri sabahın ilk ışıklarıyla birlikte girdiğimiz kuyrukta alırken, şampiyonluk biletinin elime alabileceğimi hissetmedim değil. Gün içinde güzel bir İzmir turu ve kumru ziyafeti çektikten sonra istikamet stad oldu. Kimsenin aklında kaybetmeye dair tek bir düşünce yok. Beraberlik ihtimalini bile düşünmeyen taraftar mağlubiyeti nasıl düşünsün? Fenerbahçe için o zamanlar tek seçenek, galibiyet.

Ve maç başladı. Kadıköy'de ki o boğucu atmosferi burada yaşamak imkansız. Kimse tezahurat bilmiyor, haliyle saf gürültüden başka bir şey yok. İzmir halkı biraz nazik olduğu için tribündekilerin tabiri ile sinema izlemeye gelmiş gibiler.

Maç öyle bir tempoyla oynanıyor ki Bucaspor düşmemek, Fenerbahçe ise şampiyonluk için bastırıyor. Top bir o kalede bir bu kalede. İlk yarı sonucu 2-1 olunca. Buca tribünleri bize her yer Trabzon diye bağırmaya başlıyor. İnsanı sinir eden bir durum bu. 2. Yarı başında kalemizde gördüğümüz golde, ümitleri resmen söküp alıyor bizden. Ancak o zamanlar takımın ruhu Alex, bir penaltı bir de kafa golüyle skoru eşitleyince, tribünlerin ortak sesi " bizim için saldır kanarya" oluyor. Ve o sese oyuna yeni giren Guiza cevap veriyor. Santos'un yine jeneriklik golllerinden biride skoru belirliyor 3-5. Ancak o maçta ki en güzel görüntünün Guiza'nın göz yaşlarına hakim olamaması ve kaptanın ona böyle sarılması oluyor.

.